به هنر شکل دادن به اشیا که ممکن است درهراندازه و با هرسازمایه ای انجام گیرد؛ مجسمه سازی، تندیس گری و یا پیکرتراشی میگویند.البته هنرمجسمه سازی صرفا به ساخت اشیا به هرشکل و شمایلی درست نیست؛ بلکه مجسمهو یا تندیسی که ساخته میشود باید دارای شکل و شمایلی خاص بوده ودارای هدفی مشخص باشد و خلاقیت و تفکرپشت پرده آن نهفته باشد که برای بینند جذاب و تاثیرگذارباشد.نوع دیگری ازمجسمه وجود دارد که درآن فقط سرو گردن ساخته میشود که سردیس نام دارد. امروزه مجسمه سازی دستخوش تغییرات بسیاری شده است و حالات ساختاری و شکل دهی مجسمه ها فقط به شیوه سنتی وقدیمی گذشته محدود نمیشود.و حتی درجنسهای مجسمه ها نیز شاهد تنوع و مقاومت وزیبایی بیشتری هستیم.امروزه باتوجه به پیشرفت تکنولوژیهای سه بعدی و وجود نرم افزارهای طراحی سه بعدی؛ مجسمه ها حالت فانتزی تری داشته و از دقت و جزئیات بالاتری برخوردارند.جنس مجسمه ها و سردیسهای کنونی فقط محدود به پلی استر و سرامیک و گچ نمیشود؛ بلکه بااستفاده از پرینترسه بعدی میتوان را ازجنس ABS و برنز نیز ساخت که مقاومت زیادی دارد وتاسالهای سال ماندگار است.همچنین باتوجه به وجود این تکنولوژی ها مجسمه سازی کنونی کثیف کاری و گردو خاک گذشته و زمانبری طولانی راندارد.درکمترین زمان ممکن میتوان مجسمه دلخواه خودرا ساخت.فقط نیاز به کمی دقت ، حوصله و خلاقیت دارد .که البته بااستفاده از نرم افزار طراحی سه بعدی نظیرZBrush امکان پذیر است.درکشور مانیز مجسمه سازان از اعتبار زیادی برخوردار بوده اند و همواره مورد احترام همگان بوده وهستند.علی اکبر صنعتی زاده و ابوالحسن صدیقی ازپیشگامان هنرمجسمه سازی درایران هستندو در دهه های 30 و 40 ایران نیز از جریان های تازه هنرجهان بی تاثیر نماند.نخستین نمایشگاه رسمی مجسمه و سردیس پس از انقلاب اسلامی در موزه هنرهای معاصرتهران و در سال 1368برگزارشد.